بنابر آن چه که قبلا گفته شد، از مهم ترین رسالت های مددکاری اجتماعی و تفاوت اصلی آن با سایر حرفه های یاورانه می توان به پیگیری مددکاران اجتماعی اشاره نمود. مددکاران اجتماعی کار خود را زمانی تمام شده می دانند که فرایند درمان، استقلال و بازگشت به زندگی به میزانی از موفقیت برسد و مراجع و یا اصلاحا مددجو بتواند بدون نیاز به یک حامی و راهنمای همیشگی زندگی مناسبی و مولدی را ادامه دهد.

در همین راستا و با توجه به اطلاعات در دسترس و تجربه سایر افراد بهبود یافته، گذراندن دوره های ترک اعتیاد به خودی خود پایان مصرف نمی باشد و اتفاقا در نبود راهنما و حامی مناسب احتمال بازگشت و عود به مصرف در روزهای اول بسیار بالاست. بیماران بعد از خروج از مراکز بهبودی تازه در اول راهی قرار می گیرند که گذار از آن برای آن ها بسیار مشکل است. نبود شغل که در غالب موارد چالش اصلی بیماران است در کنار عدم پذیرش از جانب خانواده می تواند هر امید پولادینی را به نا امیدی تبدیل نماید. در این جا حضور مددکاری کار آزموده در کنار مددیاران خانواده می تواند در بهبود روابط خانواده با بیمار، پذیرش او و مهم تر از همه پیگیری وضعیت اشتغال بسایر کاگر باشد.

مددکاران اجتماعی در طول حضور بیمار در کمپ مقدمات اشتغال و بازگشت به خانواده را فراهم نموده اند و اینک زمان به ثمر رسیدن پیگیری ها می باشد. مددکاران اجتماعی با صاحبان صنایع، کارگاه ها، خدماتی ها و ... رایزنی نموده و به اتفاق مددجو به مرکزمزبور می روند و در این زمان به بیمار کمک می کنند تا توانایی های خود را باور کرده و با حفظ اخلاق کاری و پذیرش مسئولیت های محوله بتواند به نحو احسن رضایت صاحب کار خود را جلب نماید. مددکاران اجتماعی می توانند با رایزنی های خود شرایط و وضعیت بیماران را برای کارفرماها توضیح داده و برخی نکات را برای آن ها توضیح دهند.

اسکان برخی از بیماران که خانواده ندارند، یا خانواده آنها به هیچ وجه حاضر به همکاری نمی باشند، از دیگر مواردی است که مددکاران پس از ترخیص بیماران پیگیر آن ها هستند. در این موارد مددکاران اجتماعی با شناسایی منابع اجتماعی به اسکان بیماران می پردازند. در این موارد مددکار اجتماعی خود شخصا از مراکز اسکان بازدید نموده و وضعیت آن را از نزدیک ارزیابی می کنند و در صورت تایید بیمار را در پذیرش کمک می کنند.

در برخی موارد مددکاران اجتماعی می توانند با کمک برخی نهادها و موسسات حمایتی دولتی و غیر دولتی هزینه های اولیه اسکان منزل را برای برخی از بیماران دارای خانواده و نیازمند تامین می کنند.

پیگیری وضعیت درمانی از جمله موارد مهمی است که بهبودی و یا بازگشت به زندگی سازنده، مستقل و مولد را در برخی از بیماران تهدید می کند. مددکاران اجتماعی با توجه به اطلاعی که از وضعیت بیماران خود دارند، موارد حادی را که به مراقبت های پزشکی، عمل جراحی و یا بستری و ..... نیاز دارند را شناسایی نموده و با اتکا به هماهنگی هایی که از قبل با مراکز درمانی نموده اند به پیگیری سلامتی بیماران خواهند پرداخت.

برخی موارد دیگر را که مددکاران اجتماعی در پیگیری های خود مورد توجه قرار می دهند به شرح زیر نام برد:

<>    پیگیری و کمک به بازگشت بیماران شهرستانی به شهرستان (تهیه بلیط بازگشت به شهرستان)
<>    پیگیری اشتغال بیماران پس از ترخیص از مراکز بهبودی اقامتی میان مدت
<>    پیگیری وضعیت درمان بیماران مبتلا به HIV+ و هپاتیت
<>    در اولویت اول بازگرداندن بیماران به کانون خانواده
اسکان:

<>    اسکان بیماران بهبود یافته ی بی خانمان در محیط های کاری که دارای اسکان شبانه هستند
<>    اسکان بیماران بهبود یافته ی واجد شرایط در مراکز بهبودی به عنوان خدمتگزار
<>    ارجاع بیماران بهبود یافته ی واجد شرایط به مراکز TC تحت نظارت موسسه تولد دوباره
<>    ارجاع و اسکان بیماران بهبود یافته بی خانمان به گرم خانه ها و شلتر ها
<>    تخصیص گرم خانه، شلتر و خوابگاه مجزا برای بیماران بهبود یافته طرح
<>    ارجاع و اسکان بیماران بی خانمان مبتلا به اختلالات روانی حاد که توانایی زندگی مستقل را ندارند  در بیمارستان های روان پزشکی.
<>    جلب حمایت شهرداری، کمیته امداد و سازمان بهزیستی برای اسکان افراد بهبود یافته

ارجاع بیماران بر اساس نیازهایشان :

 نیاز مالی: کمیته امداد، NGO های مرتبط و خیریه

نیاز به خدمات درمانی: کمیته امداد،بیمارستانها و مرکز درمانی، خیرین محلی،  NGO های مرتبط

اسکان موقت: کمیته امداد، شهرداری مناطق،  NGOهای مرتبط

حرفه آموزی: سازمان فنی و حرفه ای، NGO های مرتبط