یکی از مهم ترین ابعادی که استقلال یک فرد بویژه یک فرد مصرف کننده مواد را تضمین می کند بدون شک داشتن شغل مناسب با درآمد مکفی می باشد؛ لذا مددکاران اجتماعی با اتکا به مهارت سنجی که داشته اند و با تکیه بر آشنایی که در طول مصاحبه ها و مشاوره هایی که با بیماران داشته اند به دنبال یافتن شغل مناسبی برای این افراد خواهند بود.

مددکاران اجتماعی به صورت مستمر، منابع اجتماعی، خانوادگی و محلی فرد بیمار را ارزیابی نموده تا بتوانند از طرق مختلفی بیمار را در شغلی مناسب به کار بگمارند. در این مورد مهم سازمان های دولتی می توانند حامیان خوبی برای بیماران باشند. نهادها و سازمان هایی از جمله وزارت کار، رفاه و تعاون اجتماعی، سازمان فنی و حرفه ای، سازمان بهزیستی و شهرداری ها و ... می توانند در بخش های خود از این افراد استفاده نموده و یا با ارائه اعتباراتی مددکاران اجتماعی را در راه اندازی مشاغل زود بازده و یا مشاغل خانگی کمک کنند. در بخش اشتغال: <>    مهارت سنجی بیماران در زمینه های شغلی و حرفه ای
<>    حرفه آموزی و کمک به اشتغال آموزی بیماران با توجه به علایق آنان در طول دوره بهبودی و یا بعد از آن
<>    ظرفیت سازی و جلب مشارکت نهادهای دولتی و غیردولتی
<>    ارائه خدمات فردی مددکاری اجتماعی از طریق مصاحبه،بازدیداز محل سکونت و ...
<>    تهیه بانک اطلاعاتی از منابع اجتماعی سازمان های دولتی و غیر دولتی
<>    استفاده از ظرفیتهای موجود در سطح خانواده، محلات و اجتماع
<>    بررسی نحوه عملکرد نهادها و سازمانهای دولتی و غیر دولتی برای رفع نیازهای بیماران
<>    ارتباط با مراکز کاریابی برای یافتن مشاغل متناسب با توانایی بیماران بهبود یافته
<>    انعقاد قرار داد با تولیدی ها
<>    راه اندازی مشاغل خانگی (زود بازده) در مراکز بهبودی که فضای مناسب دارند
<>    جلب حمایت شهرداری، کمیته امداد و سازمان بهزیستی و سایر ارگان های مربوطه (ستاد مبارزه با مواد مخدر و ...) در زمینه ی کاریابی بیماران بهبود یافته
<>    نیاز سنجی نیروی انسانی مورد نیاز مراکز بهبودی اقامتی میان مدت و به کارگیری ظرفیت بیماران بهبود یافته
<>    دعوت به همکاری از انجمن حمایت از زندانیان و سازمان های مردم نهاد در زمینه اشتغال بیماران بهبود یافته
<>    تقبل بخشی از حقوق بیماران بهبود یافته ی شاغل در مراکز گوناگون توسط وزارت کار و رفاه اجتماعی و وزارت کشور

در بخش درمان: <>    انعقاد قرار داد با بیمارستان برای بیماران مبتلا به بیماری های حاد که امکان درمان آن ها در مراکز بهبودی اقامتی میان مدت فراهم نیست.
<>    شناسایی و ساماندهی وضعیت بیماران مبتلا به HIV+  و انواع هپاتیت
<>    انجام آزمایشهای لازم برای تشخیص بیماران فوق ذکر در مراکز بهبودی اقامتی میان مدت
<>    ارجاع بیماران فوق ذکر به مراکز درمانی مربوطه برای دریافت دارو
<>    ارجاع بیماران به انجمن های حمایت از بیماران مبتلا به HIV+ و هپاتیت
<>    شناسایی و دعوت به همکاری مراکز درمانی در پذیرش رایگان بیماران فوق ذکر
<>    ارجاع بیماران مشکوک به اختلالات روانی حاد به مراکز درمانی مربوطه (بیمارستان های روان پزشکی)

در بخش آموزش: <>    برگزاری دوره های آموزشی برای پرسنل مراکز بهبودی
<>    آموزش مهارت های زندگی، در مراکز بهبودی اقامتی میان مدت به بیماران و خدمت گذاران
<>    آموزش مهارتهای زندگی به افراد در معرض خطر
<>    حرفه آموزی مشاغل خانگی و زود بازده به بیماران پس از ترخیص از مراکز بهبودی اقامتی میان مدت
<>    آموزش به خانواده های بیماران جهت برقراری تعامل مناسب با بیماران بهبود یافته
<>    ارجاع خانواده های بیماران ساکن شهرستان به شعب موسسه تولد دوباره شهرستان ها جهت یادگیری نحوه برقراری تعامل مناسب با بیماران بهبود یافته
<>    برگزاری دوره های آموزشی پیرامون اعتیاد (به صورت گروهی) هر هفته
<>    ارجاع خانواده های بیماران به جلسات باز (NA) به اتفاق مددکاران اجتماعی به صورت هفتگی سایر فعالیت های پراکنده:

<>    بازدید منزل در موارد خاص
<>    پیگیری وضعیت ملاقات خانواده ها با بیماران در مراکز بهبودی اقامتی میان مدت
<>    جذب خیرین برای حمایت از طرح مزبور و تقبل بخشی از هزینه ها که متولی خاصی ندارد.
<>    پیگیری دریافت شناسنامه و کارت ملی برای بیماران فاقد مدارک شناسایی
<>    ارتباط با معاونت درمان دانشگاه های علوم پزشکی از جمله دانشگاه علوم بهزیستی و توان بخشی برای ارجاع و پیگیری وضعیت اسکان و درمان بیماران مبتلا به اختلالات روانی در بیمارستان های مربوطه