مددکاران اجتماعی نقش مهمی در تشویق افراد به انطباق با رفتارهای سالم و ارتقا سلامت  ایفا می کنند.یکی از چالشهایی که افراد جامعه با آن مواجه اند فقدان دانش و انگیزه است. مددکاران اجتماعی می توانند با استفاده از برنامه های آموزشی آزمایش شده، به افراد مهارت و دانش لازم در جهت  داشتن انتخاب های سالم را بیاموزند. آنها  با  تاکید بر پیامدهای مثبت  ارتقاء سلامت و بهبود کیفیت زندگی، می توانند افراد را به مشارکت در برنامه ها هم تشویق نمایند.

بر اساس گزارش مرکز بهبود سلامت  در سال2006، استفاده از تکنیک های افزایش انگیزش برای تشویق عادتهای سلامتی و پیامدهای بلند مدت آن لازم هستند. در ضمن اینکه فراموش نمی کنیم توانایی مددکاران اجتماعی در ارتقاء سطح سلامت افراد و جامعه به واقعیتهایی که افراد جامعه با آن مواجه اند، بستگی زیادی می یابد. از این رو کسب اطلاعات موثق از توانمندی ها و امکانات جامعه از لحاظ نرم افزاری و سخت افزاری و نیز نیازها و کمبودهای جامعه از ضرورتهای انکار ناپذیر برای مددکاری اجتماعی تلقی می شود.

به منظور ارتقاء سلامت اجتماعی، مددکاران اجتماعی می توانند اقدامات زیر را مورد توجه قرار دهند:

1)طراحی هدفهای اجتماعی به منظور بهبود سلامت اجتماعی

2) تشکیل گروههایی متشکل از نمایندگان سازمانهای مختلف جامعه برای توسعه برنامه هایی در جهت افزایش فرصت برای ارتقاء سلامت اجتماعی

3) ارزیابی نیازهای اجتماعی به منظور طراحی برنامه هایی که فرصت لازم برای رفع این نیازها را فراهم آورد. جمع آوری اطلاعات واقعی، شالوده استراتژی هایی است که ما را به هدف نزدیک می سازد. علاوه بر این طراحی شاخص هایی در این زمینه نیز می تواند موثر واقع شود.

4) ارزیابی  میزان دستیابی و سودمندی برنامه های سلامت اجتماعی

5) طراحی برنامه های اجتماعی به منظور مواجهه شدن با موانع  مشارکت افراد

برنامه ها باید جزئی بوده و بر اساس معیارهای سلامت اجتماعی و جامعه سالم ساخته شود. برنامه ها می توانند شامل چنین اطلاعاتی باشد: مشخص نمودن اقدامات، افراد درگیر، منابع لازم ، بازه زمانی، چالش های اساسی، و همکاران احتمالی

6) انتشار لیستی از برنامه های در حال اجرای جامعه:
این لیست باید شامل برنامه های داخلی و خارجی باشد و جزئیات اطلاعات درباره هر یک از آنها نیز در آن گنجانده شده باشد.

7) اطلاع رسانی درباره  موسسات مختلف موجود در جامعه، انتشار کتابچه های راهنما و....

8) ارائه پیشنهاد و طراحی برنامه ها و  فرصتهایی که با شرایط فرهنگی، و محیط فیزیکی جامعه همخوانی داشته باشد. پیشنهادها باید شامل برنامه های رسمی و غیر رسمی باشد.در طراحی برنامه ها باید از دسترسی برابر و همگانی اطمینان حاصل شود. برنامه ها باید با نیازهای متفاوت جامعه مطابقت داشته باشند.به عبارتی برنامه های سلامت اجتماعی باید شایستگی های فرهنگی را با توانمندی های اجتماعی و منابع در دسترس متحد می نماید.

10) تعهد به توسعه برنامه ها وسیاستها و در گیر ساختن مردمی که نماینده بخش های مختلف جامعه هستند.تلاش برای اتحاد شرکای اجتماعی به منظور توسعه و اجرای سیاستهای ارتقای سلامت در جوامع می تواند کارآمد باشد.

در این راستا مارشال و آل تپتر   (2005) نیز  8  راه را که مددکاران اجتماعی می توانند از طریق آن تعهدات اجتماعی در ارتقاء سلامت را بهبود بخشند به شرح زیر می دانند:

1-    فراهم کردن خدمات ارزیابی، مشاوره، و ارجاع در جهت ارتقاء سلامت
مددکاران باید در این زمینه اطمینان یابند که برنامه ها متناسب با علایق و نیازهای فردی افراد بوده و سبب تغییر تعدادی از رفتارهای آنها خواهد شد(مرکز بهبود سلامت ،2006).

2-    افزایش اطلاعات و یکپارچه کردن تحقیقات
مددکاران اجتماعی و سایر متخصصین حوزه سلامت می توانند مداخلاتی را که در زمینه چگونگی ایجاد برابری و سلامت آحاد جامعه طراحی شده است، مورد استفاده قرار داده و بیازمایند؛ تا به این طریق از موثر و مفید بودن مدلهایی که اجرا می شود و اینکه آیا این برنامه ها در جهت اهدافشان است یا خیر، اطمینان حاصل نمایند(مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها ،2008).

3-    تعیین اهداف و توسعه استراتژی هایی برای رسیدن به این اهداف:
مددکاران اجتماعی باید دستورالعملهایی برای افراد و گروههای هدفشان به منظور بهبود دانش آنها درباره سلامت اجتماعی و چگونگی رفتارهای سالم فراهم نمایند.آنها می توانند برنامه ها و  مراقبتهایی که در خصوص سلامت وجود دارد را ارزیابی و به روز نمایند و برای  بازپردازش ساختارها به منظور ارتقاء سلامت تلاش نمایند و فرصتهای مشارکت در این برنامه ها را افزایش دهند.

4-    مشارکت در مدیریت اجتماعات:
مددکاران اجتماعی می توانند در برنامه های اجتماعی درگیر شوند، و از این طریق سعی در ایجاد یک محیط اجتماعی ایمن و قابل دسترس برای همگان نمایند. به این منظور آنها باید به مواردی که موجب کاهش موانع موجود در موسسات و  برنامه های مربوط به ارتقاء سلامت-همچون عدم کارایی و شمول برنامه ها و ترافیک های زمانی و عوارض اجتماعی برنامه ها- می شود، دقت نمایند.

5-    حمایت از برنامه های معطوف به توسعه زیر ساختهای اجتماعی
مددکاران اجتماعی باید اجتماعات را برای انطباق با  نیازهای افراد تشویق نمایند و سعی در حذف موانع محیطی و اجتماعی موجود نمایند.

6-    تشویق به استفاده بهتر از منابع موجود
 برای دستیابی به این منظور مددکاران اجتماعی باید از نیازها، علایق، مشکلات افراد جامعه مطلع بوده ، منابع موجود در جامعه را شناسایی نموده ، افراد جامعه را از وجود این منابع مطلع ساخته و آنها را برای استفاده از این منابع یاری نمایند.

7-    افزایش مشارکت بازیگران و سرمایه گذاران اجتماعی در طرح ریزی برنامه های موجود در جامعه

8-     شناسایی فرصتهای اقتصادی جهت تشویق فعالیتهایی که منجر به سلامت در کل جمعیت می شوند.