تكرار حوادث اسیدپاشی در جامعه، به منزله مسئله اجتماعی، موضوعی درخور تامل است. بدون تردید یكی از جرائمی كه در هر بار ارتكاب آرامش اجتماعی جامعه را به شدت برهم می زند اسیدپاشی است.

بررسی عمیق جوانب مختلف این پدیده می تواند زمینه های مناسب برای كنترل موثر آن را فراهم كند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تجربه قربانیان اسیدپاشی انجام شده است.

این تحقیق كیفی است و به روش نظریه مبنایی صورت گرفته است و برای گردآوری داده­ها از مصاحبه نیمه­ساختار با قربانیان اسیدپاشی استفاده شده است. نمونه گیری برطبق اصول نمونه گیری تحقیقات كیفی با دوازده نفر از قربانیان اسیدپاشی صورت گرفت و تجزیه و تحلیل داده ها به روش اشتراوس و كوربین انجام شد.

براساس تحلیل صورت­گرفته مقوله های ارزشمندی زیبایی و بافتار سنتی، بستری بود كه قربانیان پدیده اسیدپاشی را در آن تجربه می كردند. درصد سوختگی، ازدست­رفتن زیبایی و تحصیلات به منزله شرایط میانجی بر تجربه آنها از اسیدپاشی نقش داشت و مقوله های محرومیت اجتماعی، سرسخت شدن، درماندگی، و بازماندن، پیامدهایی بود كه قربانیان تجربه كرده بودند.

پیامدهای روانی و اجتماعی اسیدپاشی به شدت آسیب زاست و قربانی تا مدت­های طولانی و حتی تا پایان عمر درگیر آن خواهد بود. شناخت فرآیند ایجاد این پدیده و پیامدهای آن می تواند زمینه توان­بخشی روانی و اجتماعی سریع تر و بهتر قربانیان را فراهم آورد و به تسهیل ورود مجدد آنها به جامعه منجر شود.

کلید واژه ها : اسیدپاشی، محرومیت های اجتماعی، نظریه مبنایی