چکیده مقالات چهارمین سمینار آموزش و سلامت کودکان پیش از دبستان - کودکان ما امروزه در خانه ای پا به دنیا می گذارند که تلویزیون در آن به طور میانگین هفت تا هشت ساعت در روز روشن است. حالا دیگر بیش از آنکه از مادربزرگ ها داستان و از پدربزرگ ها خاطره بشنویم این تلویزیون است که داستان های مربوط به انسان ها، زندگی و ارزش های آن را برای ما بیان می کند . تلویزیون، امروزه به عنوان عمومی ترین و پرمخاطب ترین رسانه جمعی، سهم عمده ای در آموزش و تأثیرگذاری مستقیم و غیرمستقیم بر فرهنگ و روح و روان جمعی دارد .

انگیزه کودکان از نشستن در پای تلویزیون با خواست بزرگ ترها فرق دارد. بزرگ ترها به اقرار خودشان برای سرگرمی به تماشای تلویزیون می پردازند ولی کودکان ضمن اینکه طالب سرگرمی هستند غالباً برای فهمیدن دنیای اطراف به تلویزیون می نگرند. بزرگ ترها معمولاً اهمیت کمتری برای تلویزیون قائل هستند و به آن با یک ساده باوری آگاهانه نگاه می کنندتبلیغات تلویزیونی روی شخصیت کودکان، باورهای کودکان و اعمال کودکان به شدت مؤثر می افتد. معمولاً کودکان از دوسالگی تماشای فیلم های کارتونی را شروع و تقریباً در 3 سالگی به تماشای تلویزیون عادت می کنند. یعنی قبل از اینکه به مدرسه بروند با تلویزیون دوست می شوند . کودکان برخلاف بزرگ سالان که با دیگر رسانه ها ارتباط دارند بیشتر با تلویزیون در ارتباط هستند. به عقیده پژوهشگران علت علاقه کودکان به تلویزیون این است که به آنان امکان می دهد تا در ماجراهای پشت پرده زندگی کودکانه خود رسوخ کنند و دنیا و مردم را بهتر بشناسند.

واژگان کلیدی: تلویزیون - جنبه آموزش - توانایی ذهنی - تغییرات در کودکان -  تخیل کودکان - الگوی تأثیر کودک

---

نویسندگان مقاله :

فاضله ابوئی مهریزی