خانواده ها به عنوان یک واحد اجتماعی نماینده ارزشهای جامعه بوده و نقشی بسیار مهم در آموزش کودکان زیر 6 سال ایفا می کنند.سطح فرهنگی خانواده ها به آنان امکان می دهد تا با تاثیر گذاری بیشتر نقش خود به عنوان مروجان فرهنگی و تسهیلگران فرایند آموزش را ایفا کرده و از این راه باعث یادگیری ارزشهای فرهنگی توسط کودکان شوند.

هرچه سطح تحصیلی خانواده ها بالاتر باشد بهتر اهمیت آموزش و آماده سازی – حتی پیش از تولد کودک – را درک خواهند کرد. برنامه آموزش کشور کوبا پیشنهاد می کند که خانواده ها نقشی پیشتاز در شیوه های نهادی و غیر نهادی آموزش بر عهده گیرند. )دو شیوه نهادی و غیر نهادی که درقسمت اول یاداشت های مربوط به کوبا توضیح مفصلی درباره آنها ارایه شد، در کنار یکدیگر بعنوان یک نظام آموزشی پیش از مدرسه سازماندهی شده و در کل 5/99 درصد جمعیت کودکان در سنین پیش از مدرسه در کوبا را تحت پوشش قرار می دهد. )

از این رو، هر دو روش فوق اقداماتی برای حفظ ارتباط با خانواده ها و درگیر کردن آنان در فعالیتهای آموزشی در نظر گرفته اند. این اقدامات عبارتند از:

•    دیدار مربیان، مجریان برنامه و اعضای گروههای هماهنگی از خانه ها با هدف تبادل نظر با اعضای خانواده ها.
•    فعالیتهای مربوط به آموزش خانواده ها مطابق با آنچه آنها باید در رابطه با سن و نیازهای فرزند خود بدانند  و همچنین تبادل تجربیات با خانواده ها.
•    ذهن انگیزی درباره مسائل عمومی مربوط به رشد و تکامل کودکان در سنین مختلف.
•    دیدار خانواده ها از مراکز و نهادهای آموزشی به منظور مشاهده نحوه اجرای فرایند آموزشی توسط آنان.
•    کتابخانه ای که خانواده ها بتوانند کتب آموزشی و مواد لازم (از جمله اسباب بازی) برای انجام فعالیت های آموزشی با کودکان خود را از آنجا دریافت کنند.
•    گفتگوهای تعاملی با خانواده ها.
•    نمایش برنامه صوتی تصویری یا دیگر فیلمهای آموزشی برای خانواده ها  با هدف آموزش آنان در زمینه نحوه استفاده از فیلمهای آموزشی به منظور کمک به رشد کودکان خود.
•    اجرای یک فعالیت مشترک به سبک سازمانی در چارچوب شیوه غیر نهادی. هدف از این کار نشان دادن اقداماتی است که به منظور تسهیل رشد کودکان در یک زمینه خاص انجام می گیرد. این روش در مهد کودک ها آزمایش شده است.

خانواده ها به جامعه محلی خود علاقمند بوده و تحت تاثیر آن قرار دارند. از اینرو، بر اساس این دیدگاه که جامعه خود مربی افراد است، لازمست تا به این نکته توجه نمود که همه بازیگران جامعه محلی از بخشها و نهادهای مختلف برای آموزش کودکان زیر 6 سال و کمک به ایجاد شرایط مناسب برای آموزش/آماده سازی خانواده ها مسئول می باشند.

در این رابطه، فعالیت چند بخشی توسط بخشهای مختلف جامعه اصلی است که باید در اجرای هر دو شیوه نهادی و غیر نهادی مورد توجه قرار گیرد، زیرا به موضوع مراقبت از کودکان از یک منظر اجتماعی گسترده و مشارکتی می نگرد. در این راستا هر بخش می تواند ضمن حفظ هماهنگی خود با بخشهای دیگر بر اهداف و مسائل ویژه خود تمرکز داشته و به آنها بپردازد.

این استراتژی چند بخشی بر سه اصل عمده استوار است: آموزش، بهداشت عمومی و رسانه های جمعی. بخشهای مهم در این رابطه عبارتند از فرهنگ، ورزش و سازمانهای زنان.

در شیوه نهادی، مشارکت بخشهای مختلف جامعه محلی که مهد کودک ها در آن قرار دارند از طریق شورای مهد کودک که متشکل از والدین منتخب مدیریت مهد کودک و نمایندگان سازمانهای اجتماعی جامعه محلی است انجام می گیرد. هدف اصلی این فرایند تشریک مساعی با هدف ارائه خدمات آموزشی با کیفیت توسط نهاد مربوطه (مهد کودک) می باشد که با توجه به تاثیر گذاری آموزشی منسجم بر کودکان از طریق خانواده ها، جامعه محلی و مهد کودک صورت می گیرد.