چکیده مقالات چهارمین سمینار آموزش و سلامت کودکان پیش از دبستان - با توجه به محدودیت های ویژه ای که کودکان کم توان ذهنی نسبت به کودکان عادی دارند، می توان انتظار داشت که رفتارهای پرخاشگرانه و سازش نایافتة بیشتری از آنان بروز کند. این رفتارهای پرخاشگرانه و سازش نایافته، تأثیرات نامطلوبی را در روابط بین فردی این کودکان دارد.

کودکان از طریق بازی، تجربیات آسیب رسان و سرشار از تنش خود را بازآفرینی و رها می کنند و به این شکل، احساس قدرت و کنترل بر مشکلات به آنان دست می دهد.

کودک از طریق بازآفرینی مکرر بازی، قادر می شود به تدریج مسائل را از نظر ذهنی و روانی هضم کند و بر افکار و احساسات هولناک خود تسلط یابد. در طول بازی، کودکان یک تمایل طبیعی برای سازش با ضربات و رویدادهای خارجی از خود نشان می دهند.

بازی با نقش درمانی خود، فرصتی را برای کودک فراهم می آورد تا بتواند نگرانی ها و نارضایتی هایش از محیط را تخلیه و عواطفش را بیان کند. با توجه به آنچه بیان شد، پژوهش حاضر درصدد بررسی نقش، اهمیت و جایگاه بازی درمانی در کاهش رفتارهای پرخاشگرانة کودکان کم توان ذهنی است.

بر همین اساس در این مقاله با کاربس رویکردی توصیفی تحلیلی، ابتدا ویژگی های بازی بیان شده است، در ادامه به بررسی - بازی به عنوان یک روش درمانی پرداخته و نقش بازی در تخلیة هیجانی و کاهش رفتارهای پرخاشگرانة کودکان کم توان ذهنی تشریح شده است.

واژگان کلیدی: بازی درمانی، پرخاشگری، کودکان کم توان ذهنی.

---

نویسندگان مقاله :

1- حامد مغربی سینکی ( کارشناس ارشد روان شناسی و آموزش کودکان استثنایی دانشگاه تهران )

2- احمد محمدی  ( کارشناس ارشد تاریخ و فلسفة آموزش و پرورش دانشگاه پیام نور تهران )

3- فرهاد محکی ( کارشناس ارشد روان شناسی و آموزش کودکان استثنایی دانشگاه تهران )

4- سیده رباب هاشمی ( کارشناس ارشد مشاوره، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمین )