بعضي از كودكان به دليل مراقبت‌هاي ناكافي در گذشته، احتياج به مراقبت‌ و نگه‌داري بيش تري دارند. (براي مثال، كودكاني كه قربانيان جنگ هستند يا در گذشته مورد كودك‌آزاري قرار گرفته‌اند.) از اين گروه به شمار مي‌آيند.

علاوه بر اين هنگامي كه خانواده از شرايط بد اجتماعي يا اقتصادي رنج مي‌برد، احتمالاً‌ كودكان نيز از مراقبت‌ كافي بهره‌مند نمي‌شوند.

به طور خلاصه، در تعاملاتي كه بين بزرگ‌سالان و كودك صورت مي‌گيرد نوع حمايت بزرگ‌سالان از كودك در نتيجه حمايت از رشد كودك شكل مي‌گيرد. بعضي از خصوصيات كودكان، مراقبت‌كننده را جذب مي‌‌كند و موجب به وجود آمدن يك حلقه‌ي محافظتي و توقعي از روابط مثبت و كارآمد مي‌شود كه در نهايت به رشد كودك كمك مي‌كند.
بعضي از خصوصيات و رفتار كودكان نيز موجب مي‌شود تا ارايه يك مراقبت مناسب براي والدين و يا پرستار كودك به آساني صورت نگيرد براي مثال كودكان بيمار، كودكان پرخاش‌گر و كودكان پيش‌فعال شايد كم‌تر مورد توجه مراقبين خود قرار بگيرند. البته كودك تنها عامل مؤثر در مراقبت نيست، بلكه خصوصيات والدين و پرستاران نيز در اين مسأله اهميت دارد.

هنگامي كه والدين و پرستاران وقت وانرژي كافي براي مراقبت از كودك را نداشته باشند، نمي‌توانند به آساني با او كار كنند. هنگامي كه تكاليف و وظايف متعددي بر عهده‌ي مراقب‌كننده قرار دارد، (كار در خارج از خانه، وجود كودكان ديگر، مراقبت از كودكان بدون همراهي همسر، عدم وجود امنيت غذايي و غيره) انجام يك مراقب كامل از كودك بسيار سخت است. با اين وجود، در بهترين شرايط مهم‌ترين خصوصيات يك مراقب خوب و موفق، توانايي او به پاسخ‌گويي به رفتار كودك است. اين پاسخ‌گويي صورت‌هاي مختلفي به خودش مي‌گيرد و شامل: آگاهي وتوانايي پاسخ‌دهي به علاقه‌هاي رشدي كودك، نوع توجه، علاقه و درگير شدن با كودك، حمايت از اكتشاف‌هاي كودكان، خود پيروي و يادگيري آن ها و حفاظت آن ها در برابر كودك‌آزاري است.

منبع : EARLY CHILDHOOD AND RESOURCE PACK .Young Child Survival, Growth & Development- FIRST EDITION August 2004