در یاداشت قبل بخش اول شیوه مراقبت ازکودکان بی سرپرست درایران (مراقبت درخانواده) ازنظرتان گذشت آنچه در ادامه می آید به شیوه مراقبت از این کودکان در مراکز نگهداری اشاره خواهد کرد.

 2– مراقبت در مراكز شبانه روزي ( خانه هاي كودكان و نوجوانان) :

 پس از پذیرش  كودك در صورت عدم امکان استمرار زندگی کودک در خانواده و همچنین اگر شرایط برای فرزند خواندگی یا سپردن کودک به امین موقت فراهم نشود،  بحث اقامت موقت کودک در واحد های  شبانه روزی ( خانه های کودکان و نوجوانان) مطرح می شود.

در حال حاضر چهار نوع از مراكز از كودكان و نوجوانان بي سرپرست به صورت شبانه روزي نگهداري مي كنند:

الف : خانۀ موقت کودکان و نوجوانان
ب : خانه نوزادان، نونهالان و نوباوگان
ج : خانۀ کودکان و نوجوانان

خانه موقت

کودکان پذیرش شده قبل از ورود به خانه نوزادان، نونهالان و نوباوگان، خانه کودکان و نوجوانان و خانواده جایگزین بمنظور تکمیل  پرونده بهداشتی و تشخیص احتمالی بیماریهای مسری و واگیردار، انجام آزمایشات پزشکی و بررسیهای روانشناختی و انجام فعالیتهای کارشناسی به منظور شناسائی خانواده و بستگان سببی و نسبی در آن مکان، حداکثر بمدت 21 روز تحت مراقبت قرار می گیرند. مدت اقامت در موارد خاص با تشخیص کمیته شبه خانواده استان قابل تغییر می باشد.

خانه نوزادان ، نونهالان و نوباوگان

     به خانه ای اطلاق می شود که از فرزندان پذیرش شده در دو گروه سنی: نوزادان و نونهالان ( بدو تولد تا 3 سال ) و  نوباوگان (3 – 6 سال ) مراقبت و پرورش به عمل می آورد.

خانه های کودکان و نوجوانان

 از طریق شناسایی و رجوع به بستگان و اقوام نزدیک و سپس اقوام دورتر، اقدامات لازم جهت سپردن کودک به آنها انجام می شود اگر این فرآیند با موفقیت همراه نبود یعنی شناسایی اقوام امکان پذیر نشود یا شرایط نگهداری کودک توسط آنها فراهم نشود یا صلاحیت آنها برای نگهداری از کودک تأیید نشود موارد دیگری مطرح  می شوند. شیوه دیگری برای نگهداری و سرپرستی فرزندان فاقد سرپرست مؤثر در سازمان بهزیستی اعمال می شود زندگی در مراکز شبانه روزی مستقل یا خانه های کودکان و نوجوانان است که به طور موقت وظیفه مراقبت و نگهداری از فرزندان پذیرش شده در سه دامنه سنی 6 تا 12 ، 12 تا 15 و 15 تا 18 با تفکیک سن و جنس، تا فراهم شدن زمینه انتقال به خانواده و جامعه  را بر عهده دارد.