گروهي از كودكان در معرض خشونت جنگي و يا سوانح طبيعي قرار مي‌گيرند و اين تجربه‌ها موجب ايجاد اضطراب در كودكان مي‌شود و در نتيجه ايجاد اختلال‌هاي روان‌شناختي و زيست‌شناختي در سال‌هاي بعد، بر روي كودكان مي‌شود.

كودك‌آزاري در هر شكلي، موجب بزرگ‌سالاني آسيب‌ديده مي‌شود كه احتمال دارد خود نيز به كودك‌آزاري بپردازد. كودكاني كه  مورد حمله قرار گرفته‌اند و يا قرباني شده‌اند احتمال دارد تا همان كارها را در آينده انجام دهند. بنابراين پيش‌گيري از كودك‌آزاري يكي از انواع مراقبت‌ است.

به طور خلاصه، مراقبين و كودكان بر يك‌ديگر تأثير مي‌گذارند. بنابراين براي كمك به مراقبين به منظور پرورش توانايي‌هاي‌شان براي پاسخ‌گويي به نيازهاي كودكان بايد از اين كه آيا خود آن‌ها از حمايت كافي برخوردارند، اطمينان حاصل كرد. توانايي پاسخ‌گويي به كودكان داشتن وقت و سلامت جسمي و روحي را مي‌طلبد. هنگامي كه مراقبين از كثرت وظايف و مسؤوليت‌ها و كمبود امكانات در تنش به سر مي‌برند، ممكن است قادر نباشند تا به درستي به كودكان پاسخ گويند.

بنابراين تا زماني كه هدف غايي از برنامه‌هاي مراقبت، بهبود و بهزيستي كودكان است، اين مهم بدون در نظر گرفتن نيازهاي والدين و خانواده، قابل دسترس نخواهد بود. منبع : EARLY CHILDHOOD AND RESOURCE PACK .Young Child Survival, Growth & Development- FIRST EDITION August 2004