برخلاف باورهای رایج، ادبیات، هنرهای تجسمی و تاریخ نوشتاری بسیاری از سرزمین های کهن، مظلومیت تاریخی پسر بچه ها را، به عنوان یک متاع جنسی، فریاد می کشند. در تمامی ادوار تاریخی، اشعار، مجسمه ها و نقاشی های بسیاری، تعرض جنسی بر پسر بچه ها را به روشنی و آشکارا ترسیم کرده و آن را در معرض دید کاوشگران و پژوهندگانی قرار داده است که می خواهند آگاهانه تر و متعهدانه تر با این رسوایی تاریخی به مقابله بر خیزند.

به طور کلی شواهد و قرائن به صورت انکار ناپذیری از قدمت رابطه ی جنسی با پسر بچه ها در سرزمین هایی نظیر یونان و رم باستان، چین، قلمرو اعراب و ترکان عثمانی و .. سخن به میان آورده است. در این راستا، بسیاری از مورخان و پژوهشگران بر این باورند که در ایران نیز همانند سایر سرزمین ها، از سالها قبل
از حمله یونانی ها، ترکان و مغولا ن، تعرض جنسی و جنسیتی نسبت به پسر بچه ها مرسوم بوده است. اما حضور این مهاجمان و نشست و برخاست های مستمر و مکرر با آنها، بر فراوانی این رویداد، سخت دامن زده است. به کارگیری پسر بچه ها در گرمابه ها و برقراری یک"ضیافت" بر بدنهای عریان آنها و از همه بدتر، "خواجه کردن"پسران تا این اواخر، چه در غرب و چه در شرق ، یکی از رقت بارترین و ظالمانه ترین صفحات تاریخ را به خود اختصاص داده است. رویدادی که تمامی عذرخواهی ها و شرمندگی ها، از درد عمیق آن نمی کاهد. شک نیست که استمرار آزار جنسی حجیم پسر بچه ها و دختر بچه ها لا ا قل در دنیای معاصر، به میزان قابل توجهی، نشانگر غفلت دیرینه ی ما، در تربیت جنسی کودکان در مرحله ی تعیین کننده و حساس پیش دبستانی است.مرحله ای که کنجکاوی و تحریک پذیری، هر دو، از نشانه های بارز آن به حساب می آیند. مرحله ای که توجه به آن در راستای پیشگیری، بهترین ، بیشترین و اقتصادی ترین بهره را نصیب ما خواهد کرد. مقاله ی پیش رو علاوه بر بررسی تاریخچه ی اجمالی آزار جنسی پسر بچه ها، با بهره گیری از روش مطالعه موردی، گزارشی است از نتایج مصاحبه هایی با دو پسر بچه ی آزار دیده ی جنسی و یک مرد بزرگسال. مرد بزرگسالی که در دوران کودکی مورد تهاجم جنسی اطرافیان خود قرار گرفته و خود نیز در بزرگسالی، حریم بسیاری از پسر بچه ها را به تاراج برده است ...

شهین علیایی زند (دکتری روانشناسی و عضو هئیت علمی دانشگاه علامه طباطبایی)