زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش برنامه ریزی چند بعدی بر رشد مهارت اجتماعی کودکان اوتیسم است.

روش بررسی: جامعه آماری این پژوهش کلیه کودکان درخود مانده پیش دبستان- دبستان (سنین 5 -12سال) شهر کرج که به مراکز درمانی و کلینیک های مخصوص این کودکان تا سال 1391 مراجعه کرده بودند می شود.

 

پژوهش حاضر یک طرح آزمایشی است، که از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل استفاده می شود.

در این تحقیق از روش نمونه گیری داوطلبانه استفاده شد. بدین منظور تعداد 10 نفر از کودکان درخودمانده مرکز و نظر روانپزشک درخودمانده تشخیص داده شده DSM_IV اوتیسم کرج که با استفاده از ملاکهای تشخیصی اند، انتخاب شدند؛ و گروه آزمایش و کنترل تحقیق را تشکیل دادند. ابزار پژوهش مقیاس سنجش اوتیسم گارز بود.

روش آماری تحلیل کوواریانس چند متغیری می باشد.

 یافته ها: تفاوت معناداری بین پیش آزمون (با آموزش)، پس آزمون و گروه آزمایشی وجود داشت .

نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد آموزش برنامه ریزی چند بعدی بررشد مهارت اجتماعی کودکان اوتیسم موثر بود.

واژگان کلیدی: برنامه ریزی چند بعدی، مهارت اجتماعی، اختلال اوتیسم.

---

محبوبه خیری، باقرحسنوند، سحر پهلوان نشان، فاطمه شاه رفعتی