اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻣﺪاﺧﻼت ﻣﺪدﮐﺎري اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﮔﺮوﻫﯽ ﺑﺎ روﯾﮑﺮد ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ رﻓﺘﺎري ﺑﺮ ﺳﺎزﮔﺎري اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﭘﺴﺮان ﺑﺰﻫﮑﺎر، از ﺑﯿﻦ ﮐﻞ ﮐﻮدﮐﺎن 12 ﺗﺎ 18 ﺳﺎل ﺣﺎﺿﺮ در ﮐﺎﻧﻮن اﺻﻼح و ﺗﺮﺑﯿﺖ ﺗﻬﺮان 40 ﻧﻔﺮ را ﺑﻪ ﺷﯿﻮة ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺷﺮﮐﺖﮐﻨﻨﺪه در ﭘﮋوﻫﺶ اﻧﺘﺨﺎب و ﺑﻪ ﺻﻮرت ﮔﻤﺎرش ﺗﺼﺎدﻓﯽ در ﭼﻬﺎر ﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺶ و ﮐﻨﺘﺮل ده ﻧﻔﺮه ﻗﺮار داد.

 ﭘﯿﺶ از ﻣﺪاﺧﻠﻪ ﺗﻤﺎم ﺷﺮﮐﺖﮐﻨﻨﺪﮔﺎن ﺑﺎ ﺧﺮده ﻣﻘﯿﺎس ﺳﺎزﮔﺎري اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑِﻞ ﻣﻮرد ارزﯾﺎﺑﯽ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ.

دو ﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺸﯽ در 9 ﺟﻠﺴﻪ ﮐﺎرﮔﺮوﻫﯽ ﺷﺮﮐﺖ ﻧﻤﻮدﻧﺪ و ﮔﺮوهﻫﺎي ﮐﻨﺘﺮل ﻫﯿﭽﮕﻮﻧﻪ ﻣﺪاﺧﻠﻪاي درﯾﺎﻓﺖ ﻧﮑﺮدﻧﺪ. ﭘﺲ از ﻣﺪاﺧﻠﻪ ﺗﻤﺎم ﺷﺮﮐﺖ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎن ﻣﻮرد ارزﯾﺎﺑﯽ ﻣﺠﺪد ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و در ﭘﺎﯾﺎن دادهﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺎ آزﻣﻮن آﻣﺎري t ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺷﺪ.

ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺣﺎﮐﯽ از آن ﺑﻮد ﻣﺪاﺧﻼت ﻣﺪدﮐﺎري اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﮔﺮوﻫﯽ در ﻫﺮ دو ﮔﺮوه ﺳﻨﯽ ﺑﺮ اﻓﺰاﯾﺶ ﺳﺎزﮔﺎري اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﭘﺴﺮان ﺑﺰﻫﮑﺎر ﻣﺆﺛﺮ ﺑﻮده اﺳﺖ.

ﺑﺮاي ﮔﺮوه 12 ﺗﺎ 14 ﺳﺎل ﺗﻤﺎم ﺳﻄﺢ ﻣﻌﻨﺎداري ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ 0/024 و ﺳﻄﺢ ﻣﻌﻨﺎداري ﺑﺮاي ﮔﺮوه 15 تا 18 ﺳﺎل 0/025 ﮔﺰارش ﺷﺪه اﺳﺖ.

اﻟﺒﺘﻪ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ از ﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺶ 15 تا 18 ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﻧﺘﻘﺎل ﺑﻪ زﻧﺪان ﺑﺰرﮔﺴﺎل، ﻫﻤﮑﺎري ﺧﻮد را ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎن ﭘﮋوﻫﺶ اداﻣﻪ ﻧﺪاد.